Opening nieuw Cedar kantoor op 20 november 2012
Ter gelegenheid van de feestelijke opening op dinsdag 20 november 2012 van het Cedar-kantoor in Holland Office Centre, Hoofddorp hield de voorzitter van Stichting Cedar, tevens voorzitter van Lira, op dinsdag 20 november 2012 de volgende korte toespraak ter verwelkoming van medewerkers en gasten.
Dames en heren,
In theorie is Cedar een organisatie van krimp en groei, maar in de praktijk en per saldo gelukkig toch altijd iets meer groei dan krimp.
Die dynamiek moet niet alleen in de organisatie ingebouwd zijn, maar ook in de huisvesting.
Flexibel je aan kunnen passen aan de veranderingen, daarop is deze nieuwe stap in Cedars geschiedenis gericht.
U ziet het aan het interieur en de omgeving.
Mij is verteld dat er iedere ochtend beschaafde gevechten uitbreken over de bezetting van de beste arbeidsplaatsen in dit flexibele kantoor.
Dat sommige medewerkers zich al om vijf uur in de ochtend melden om in alle rust hun keus uit de beschikbare zetels en glazen ruimtes te kunnen maken.
Dat na het onvermijdelijke proces van enige gewenning op het ogenblik zo'n beetje iedereen zich wel in de nieuwe omstandigheden kan vinden.
Directeur Hein van Leeuwen en voorzitter Kees Holierhoek doen samen de opening.
Cedar, ooit door Buma opgericht, later door de samenwerkende Cedar-stichtingen in eigendom van Buma overgenomen, vertegenwoordigt een model voor efficiënte samenwerking dat er wezen mag.
Een model met een gezamenlijk backoffice en met goed geprofileerde en daardoor voor klanten goed herkenbare frontoffices.
Die klanten, rechthebbenden en betalingsplichtigen, verdienen het om goed bediend te worden, tot uitdrukking komend in zo hoog mogelijke uitkeringen en zo laag mogelijke kosten, met tijdige incasso en uitbetaling, met redelijke tarieven, met transparantie en adequate verslaglegging.
Op veel auteursrechtelijke terreinen laat zich de overgang van analoog naar digitaal terdege voelen.
Zo ook in dit kantoor dat officieel een papierloos kantoor heet te zijn.
Daarom vind je in allerlei hoeken en kasten – angstig weggestopt – restanten van een officieel verdwenen wereld, een papieren wereld.
Een enkeling grijpt in reactie op de vraag wat dat boek daar doet, naar de handgeschreven vergunning waarop staat dat in zijn geval -en uitsluitend in zijn geval- de aanwezigheid van vijf centimeter boeken is toegestaan…
De ouderen onder ons zien dat alles hoofdschuddend aan.
Want wij weten dat het papieren boek en het papieren verslag en het papieren memo blijvertjes zijn - náást de digitale vormen.
En wij zien onze digitale scepsis dag aan dag bewezen worden door de onweerstaanbare groei, ook in dit kantoor, van stapels en stapels papier die steeds vaker op vernuftige wijze verborgen worden gehouden.
Memo's, notities, e-mails, vergaderstukken.
In die zin zal deze omgeving misschien een oord van illusies blijken.
In heel veel andere betekenissen gaat het hier om een belangrijke stap voorwaarts in onze collectieve behartiging van individuele belangen van auteurs en uitgevers.
Ik dank u zeer.
KH