De Gouden Strop 2010
Het was een zomerse dinsdagavond in Amsterdam. Er leek geen vuiltje aan de lucht. Twee potige bewakers en een detectiepoort stonden de rij bezoekers van The Power of Plots op te wachten voor de Melkweg.
Die bewakers bleken niet voor de veiligheid, maar voor de sfeer ingehuurd, want de avond zou gaan over het spannende boek en voor deze bezoeker vooral om de uitreiking van de door het Lira Fonds medegesponsorde Gouden Strop, een prijs vernoemd naar het boek De gouden strop van Joop van den Brink, de veelgeprezen aartsvader van de Nederlandse thriller.
De Gouden Strop is de prijs voor de beste Nederlandstalige misdaadroman van het jaar. Uit een lijst van 87 boeken stelde de jury onder leiding van Koos Postema een shortlist samen van vijf spannende boeken: René Appel met Van twee kanten (Anthos), Hans Declercq met Hoe zwart is de duivel? (Van Halewyck), Bram Dehouck met De minzame moordenaar (Van Halewyck), Lieneke Dijkzeul met De geur van regen (Anthos) en Carla de Jong met Serpent (Archipel). De winnaar mocht zich verheugen op een sculptuur van kunstenares Marianne van den Heuvel en een cheque ter waarde van i 10.000.
De grote zaal van de Melkweg, waarin ik normaal bands zie optreden en verschraald bier drink uit plastic bekers, stroomde vol met familie en aanhang van de schrijvers, maar vooral ook met liefhebbers van thrillers, die door presentatrice Isolde Hallensleben toegesproken werden in een komisch Neder Zweeds met veel ö's en ë's, vanwege de extra aandacht voor Scandinavische thrillers.
De Gouden Strop ging naar De minzame moordenaar van de Vlaming Bram Dehouck, die nog geen kwartier eerder uit handen van Marion Pauw, winnaar van De Gouden Strop 2009, de Schaduwprijs voor het beste debuut overhandigd had gekregen. Marion Pauw prees vooral Dehoucks stilistische vermogens, terwijl juryvoorzitter Koos Postema zijn bewondering uitte voor de verrassende opzet en de compactheid van de inmiddels dubbelbekroonde roman.
Dehouck bewees het ijskoude gevoel voor humor te bezitten van een rechercheur uit een Britse krimi, toen hij de plagerige vragen van presentatrice Hallensleben louter beantwoordde met een karig 'ja' en 'nee'. Zijn debuut De minzame moordenaar is niet minder kil. Het is een briljant bloederig boek over een politieagent die wegpiraten naar het hiernamaals stuurt, met veel sneren naar de ongemakken van de moderne tijd.
Met het boek in mijn tas liep ik door het detectiepoortje, groette de bewakers en keek net iets argwanender naar mijn medeweggebruikers op de fiets naar huis.
TB