Woutertje Pietertje Prijs voor Harrie Geelen en Imme Dros

Op 2 maart hebben Imme Dros en Harrie Geelen samen de 19de Woutertje Pieterse Prijs gekregen voor hun kinderboek Bijna jarig. De tekst is van Dros, de tekeningen zijn van Geelen.

Bijna jarig is een boek voor jonge kinderen, maar het gaat over een thema dat eeuwig is in de wereldliteratuur – schuldgevoel. En het doet er niet toe of dat schuldgevoel terecht of niet terecht is, het blijft schuldgevoel. Ook kleuters kampen ermee en verwijten zichzelf van alles. In dit geval gaat het om een klein meisje dat op een plat dak klimt om “ver te kijken” en bij toeval door het zolderraampje het cadeau voor haar aanstaande verjaardag in de afgesloten zolderkamer ziet staan. Het is een prachtig boek geworden. In de woorden van de jury: “Een prentenboek met tekeningen die ieder voor zich een schilderij zijn, die veel te raden geven en tegelijk het schuldgevoel van het kind in kwestie prachtig zichtbaar maken. Met een sobere tekst die begrip toont voor het kind dat zichzelf een verwijt maakt en overtuigt door de combinatie van muzikaliteit en vertelkracht.” Beter kan het eigenlijk niet worden gezegd. Een aardig detail is dat Imme Dros na de prijsuitreiking vertelde dat het verhaal autobiografisch was.

Beide prijswinnaars, ruim veertig jaar getrouwd, hebben ieder voor zich al een reeks onderscheidingen op hun naam staan. Harrie Geelen (1939) is schrijver, schilder en filmmaker en begon eind jaren tachtig de boeken van zijn vrouw te illustreren. In de jaren negentig kreeg hij verschillende Zilveren Griffels en Gouden en Zilveren Penselen, o.m voor zijn tekeningen in Het beertje Pippeloentje van Annie M.G. Schmidt in 1995. Imme Dros heeft maar liefst 12 keer een Zilveren Griffel gekregen, de laatste keer in 2004 voor Het mooiste boek van de wereld. Haar liefde voor de klassieke oudheid kreeg vorm in haar immens populaire vertaling van de Odysseia, en met haar bewerkingen van de Ilias en de Odysseis maakte ze Homerus ook toegankelijk voor jonge lezers. Het is de tweede keer dat Imme Dros de Woutertje Pieterse Prijs krijgt, in 1988 werd dezelfde prijs – toen nog de Libris Woutertje Pieterse Prijs genaamd – haar toegekend voor Annetje Lie in het holst van de nacht.

Bij de bekendmaking en uitreiking van de prijs, in De Balie in Amsterdam, werd steeds nadrukkelijk de naam van Harrie Geelen als eerste genoemd, bij wijze van protest tegen het feit dat op de omslag van het boek de naam Harrie Geelen in een kleiner lettercorps staat gedrukt dan die van Imme Dros, terwijl de jury hun bijdragen volkomen gelijkwaardig acht.

Die prijsuitreiking was, als elk jaar, weer een feest op zich. In rap tempo hoorde het talrijke publiek eerst de geestige, maar serieuze lezing van Bart Moeyaert, Het voorbeeld van Madonna, die ging over aandacht, over de eeuwige vraag waarom kinder- en jeugdliteratuur in de publiciteit een ondergeschoven kindje is en blijft. (De volgende dag in bekorte vorm in de Volkskrant gepubliceerd). Daarna las juryvoorzitter Jan Terlouw het korte en krachtige juryrapport voor, waarin de prijswinnaars werden bekend gemaakt, maar ook de boeken van Ed Franck, Hou van mij, en van Margriet Heymans, Diep in het bos van Nergena, lof werd toegezwaaid. Dit laatste boek werd geklopt “met honderdsten van seconden”, aldus het juryrapport. Een interview met de prijswinnaars door bestuursvoorzitter Marja Käss, waarbij Harrie Geelen een geprojecteerde proeve van zijn tekenkunst gaf die hemzelf allerminst beviel, en Imme meldde dat ze heel blij was dat Harrie zulke mooie tekeningen maakte, “anders had ik hem steeds moeten passeren”.

En tot slot, als elk jaar, weer een nieuwe uitvoering van het Rooverslied. Dat is, zoals u weet, het hilarische dichtexperiment van Woutertje in Multatuli’s Woutertje Pieterse, als hij van meester Pennewip de opdracht krijgt een gedicht op ‘de deugd’ te vervaardigen. “Met mijn zwaard/ Op het paard / en mijn helm op het hoofd / Er op in! En de vijand de schedel gekloofd, / En vooruit! / Op de weg / Langs de heg, / Met een houw en een stoot / De dragonders verjaagd, en de markgraaf gedood /… Enzovoort. Dit kunstwerk wordt elk jaar tijdens de uitreiking van de prijs op een andere manier uitgevoerd. Dit jaar was het door de oorspronkelijk Portugese fadozanger Fernando Lameirinhas op muziek gezet en werd door hem (natuurlijk met gitaar) gezongen. Overigens kunt u alle onderdelen van de prijsuitreiking zien en horen op de website van de Woutertje Pieterse Prijs: www.woutertjepieterseprijs.nl 

De jury bestond, naast Jan Terlouw, uit Johan Dockx, art-director van De Standaard, Joke Linders, docent jeugdliteratuur, criticus en biograaf, en Doeschka Meijsing, schrijver. De prijs (e. 15.000) wordt sinds 1998 volledig gefinancierd door LIRA. En gezien de kwaliteit van de prijswinnaars kan LIRA daar trots op zijn.

NVM