Doorgeefgedicht

Met het ‘Doorgeefgedicht’ biedt Lira Nieuws dichters een podium waarop ze, zonder eisen of voorwaarden vooraf, nieuw eigen werk kunnen presenteren. Om daarna het stokje door te geven. Dit keer is Emma Crebolder doorgeefdichter.

De poëzie van Emma Crebolder onderscheidt zich door een uiterst muzikale taal en zeggingskracht. Zij is de eerste officiële stadsdichter van Nederland. Vanwege haar vossenpoëzie werd zij in 2006 opgenomen in de Orde van de Vossenstaart. In 2015 werd haar de Leo Herberghs Poëzieprijs toegekend. Crebolder publiceerde in literaire tijdschriften als De Gids, Maatstaf, Het Liegend Konijn, Terras en Hollands Maandblad. In 2022 verscheen het episch-lyrisch werk Uitlichten waarin leven en dichterschap samenvallen.

Voor de volgende editie geeft zij de opdracht door aan Ienne Biemans. ‘Ienne Biemans schrijft voor kinderen. Voor haar werk ontving ze onder meer een Zilveren Griffel en de Nienke van Hichtumprijs. Bij Ienne Biemans wordt taal speeltuig. Een winkel met laatjes vol snoepgoed van woorden gemaakt. Met zinnen rommelen en op letters trommelen. Je gunt elk (mensen)kind dat taal een speeltje is dat ze zelf als klei mogen vormen en vervormen. Dat ze het in de lucht kunnen gooien, dat ze het op kunnen blazen tot kleurrijke proporties. Ienne Biemans doet hen dat een beetje voor, het mag maar het hoeft niet te kloppen.

Diermens Mensdier

Langs draden van licht bewoog het duister opzij.

Rotstekeningen verhalen van vluchtende springbokken

aan beveerde stokken voorbij. Verbeeld wordt de jacht

op elkaar. Het diermens en mensdier nog vlakbij

onder de takken met bessen beladen loeren ze naar

wezens die zij eens waren. De strijd kan verzwelgen

en de sjamaan voorziet het en zijn roep is gehoord.

De ziener wil verzoenen, terugkeren naar waar zij

eens samen. Het schouwtoneel in de grot wordt

teugelloos festival van ritmes, rinkelende enkelbellen,

roffelende hoefjes, bezwerende zang tot de kronkelende

sjamaan het duister opzij schuift en zich langs draden

van licht in Voortijd begeeft om één met dier en boom

een glimp van Natijd op te vangen, fladderend te waken.

Emma Crebolder